مجله کاغذیِ «دنیای تصویر » را دوست دارم. در حالیکه اکثرِ نشریات کاغذی بدلایلی مثلِ گرانی کاغذ و نبود مخاطب، نابود شدند، مجلاتی مثلِ دنیای تصویر هنوز هم هستند. در شرایطی که بهترین نشریات سینمایی بین‌المللی در دسترس همگان است، دوست دارم یک مجله سینماییِ فارسی زبان را در کنارِ نشریات خارجی بخوانم. و رویدادهای سینمایی را با آن مرور کنم. مدیر جوان مجله «دنیای تصویر » آقای امید معلم در هر شماره به مسئولان سینمایی و حکومتی انتقاد می‌کند، که سانسور را کنار بزارند و به سینماگر آزادیِ عمل بدهند. آیا آذر معماریان در کنار امید معلم ، شرایط جدید جامعه ایران بعد از تحولات زن‌زندگی‌آزادی را درک و فهم کرده است(؟). مجله دنیای تصویر، هنوز تصاویرِ سینمایی را سانسور می‌کند. روی جلدش تماما در اختیارِ بازیگران مرد سینمای جهان است و ترس دارد تصاویرِ بازیگران زن را چاپ کند. دنبال دردسر نمی‌گردد! چطور امید معلم مدام به حکومتی‌ها معترض است و خودش هم دست به سانسور می‌زند. از همه بدتر، جشنِ سینمایی مجله دنیای تصویر است که هر سال جوایزی به برگزیده‌های سینمایی، تئاتر، شبکه خانگی و ...موسیقی می‌دهد. به آثارِ سانسور شده با حجاب اجباری جایزه دادن؟! و جشنی برگزار کردن برای آثارِ سطحی و مبتذل که مجوز ارشاد دارند. فقط منتخب‌های جشن دنیای تصویر را نگاه کنید. حتا سریالِ آقازاده! هم در آن جای دارد. دوستان، آقای معلم و خانم آذر معماریان، یکبار DVD جشن دنیای تصویر را طی سالها از زمانِ زنده‌یاد علی معلم( مدیر و بنیانگذار مجله دنیای تصویر) ، مرور کنید. شکلِ برگزار کردن جشنِ دنیای تصویر حتا بدتر از جشنواره حکومتی فجر است. دیدنِ DVD جشن، با عرض معذرت مرا به خنده انداخت. کدام بخش خصوصی؟ چرا به انتقادات دوستانتان، کسانی مثلِ محمد آقازاده و امیر پوریا طی سالها، درباره نحوه برگزاری این جشن، هیچ توجه‌ای نکردید. جشنِ دنیای تصویر، مسخره کردن هنر است. امید معلم که به جشنواره‌های خارجی رفته، چه چیز یاد گرفته؟ این قدردانی از هنر، نیست. اسپانسر گرفتن و درآمدزایی شاید اسمش باشد. تو جشنِ «دنیای تصویر » جایی برای آثارِِ بدونِ سانسور هست؟ آثاری مثل دانه‌یِ انجیر معابد از محمد رسول‌اف ، کیک محبوب من از بهناش صناعی‌ها و مریم مقدم و فیلم تحسین شده «منطقه بحرانی » در انتخاب‌های «جشنِ دنیای تصویر» هست؟ بازیِ عالی سهیلا گلستانی در دانه‌ی انجیر معابد در انتخاب‌های شما آقای معلم هست؟ به چه آثاری جایزه می‌دهید؟ جسارت در آثار سینمایی مدنظرتان هست؟ از چه هنری قدردانی می‌کنید. اگر فقط سینمایی‌نویس‌ها و منتقدان خود مجله آزادیِ عمل داشته باشند، چه آثارِ هنری و سینمایی انتخاب می‌شوند. از بچه‌های تحریریه خودتان و منتقدان مستقل بپرسید. چرا باید به آثاری توجه کرد که زندگیِ جعلی را بواسطه سانسور و حجاب اجباری، تصویر می‌کنند. کدام آثار؟ کدام سینما حقیقت؟