شهرِ خالی از سکنه

اهمیت لحظه حال

۱. بگذارید انواع افکارمان را به بوته آزمایش نهیم؛ درخواهیم یافت که تمام آن‌ها یا دربارهٔ گذشته‌اند و یا متعلق به آینده. ما تقریباً هیچ‌گاه دربارهٔ حال فکر نمی‌کنیم، و اگر هم گاهی بدان نگاهی بیندازیم صرفاً به این دلیل است که چه تأثیری بر برنامه‌های آیندهٔ‌مان دارد. حال هیچ‌گاه [نقطه] پایان ما نیست. گذشته و اکنون وسیلهٔ ما هستند، آینده تنها پایان ماست. به این ترتیب ما هرگز واقعا زندگی نمی‌کنیم، تنها امیدواریم که زندگی کنیم، و از آن‌جا که همیشه درحال برنامه‌ریزی برای شادمانی هستیم، ناچاراً هیچ‌گاه شاد نیستیم. - بلز پاسکال


۲. زمانِ حاضر تنها زمانِ واقعی است
محمدجعفر مصفا یا اکهارت تُله ایران
مصفا در کتاب تفکر زائد ، مثلِ
اکهارت تُله می‌اندیشد:
یکی دیگر از طرح‌های فکر برای فرار از واقعیات این است که انسان را از زمانِ حاضر که تنها زمانِ واقعی است غافل نگه می‌دارد و او را در دو زمانِ موهوم ذهنی و غیرواقعی، یعنی زمان گذشته و آینده مشغول می‌دارد. زمانِ حاضر تنها زمانی است که حرکت زندگی در آن واقع می‌شود. و انسانی که در لحظه حاضر زندگی نمی‌کند اصولا در زندگی نیست. زندگی را از دست داده است. مشغولیت فکر در زمان به معنای مشغولیت فکر با محتویات خودش است، نه به آنچه می‌گذرد. و محتویات خودش چیزی جز پندارها و تصاویرِ تهی از واقعیت نیست .

۱. تصور یا ایده‌ی خدا اصلی‌ترین و معظم‌ترین ایده یِ شعری در جهان است و همواره نیز چنین بوده است

پس از رها ساختن و ترک باور به خدا ، شعر همان ذات یا جوهری است که به منزله یِ عامل نجات و رستگاری زندگی جای آن را می‌گیرد .
- والاس استیونس. شاعر

۲. تنها خداوند سعادت واقعی انسان است، و از آن‌جا که انسان او را رها نموده این واقعیت غریب حاصل شده که هیچ چیز در طبیعت نمی‌تواند جای او را [در وجود انسان] پر کند: ستارگان، آسمان، زمین، عناصر، گیاهان، کلم، تره فرنگی، حیوانات، حشرات، گوساله، مار، تب، طاعون، جنگ، زن، گناه، زنا. از آن هنگام که آدمی سعادت واقعی خویش را از دست داد، دیگر نمی‌تواند آن را در چیزی بیابد، حتی در از بین بردن خویش که کاملا در تضاد با خداوند خرد و طبیعت است.
- بلز پاسکال . فیلسوف