سودمندیِ فرهنگ و تمدنِ ایران
موضوعِ ایران، این میهنِ شوربخت در فرجام جای دارد. ایرانِ ما، در تاریخ بشری، آن اندازه تاثیرِ سودبخش داشته که دنیایِ بی‌ایران برای آدمیان قابلِ تصور بلکه قابلِ تحمل نیست. اما دنیایی که فرهنگ ایران در آن مجالِ رشد و حرکت نیابد، دنیایی که در آن تمدنِ پر بار ایران، در کشمکشِ جاذبه‌های انیران مورد تهدید باشد با دنیایی که دیگر حضورِ ایران در آن احساس نشود، چه تفاوت دارد؟
جملات بالا از شهید پروانه فروهر است.
در جریانِ جنگ دوازده روزه اسرائیلِ جنایتکار و تروریست به خاک ایران، بدونِ نژادپرستی مردم ایران ثابت کردند که فرهنگ و تمدن دارند. نمی‌خواهند انسجام ملی از بین برود. برغم نارضایتی کامل از حاکمان و وضعیت موجود، پایِ ایران ایستادند و گولِ جریانات و رسانه‌های ضد ایرانی را نخوردند. متانتِ مردم ایران قابل ستایش است. در زمانی که ممکن بود هرج و مرج ایجاد شود. دو وطن‌فروش به نام‌های علیرضا نوری‌زاده و محمدمحسن سازگارا که متاسفانه از تجاوزِ اسرائیل به ایران، حمایت کردند، در تلویزیون ایران‌فردا می‌گفتند: دستگاه بوروکراسی کشور در جریانِ جنگ دوازده روزه خوب عمل کرد. دولت مسعود پزشکیان و وزارت‌خانه‌ها کار را جلو بردند. امنیت کشور حفظ شد؛ در زمانی که تهرانی‌ها به سمت شمال مسافرت کردند. تامین امنیت مردم و خدمات قطع نشد. سازگارا علیرغم حمایتش از تجاوز اسرائیل، نتوانست دروغ بگوید و از این بابت که ایران زمین نخورد، نمره قبولی به دستگاه بوروکراسی کشور داد. سازگارا با بزرگ‌نمایی قدرت اسرائیل، دفاعِ ایران را نادیده گرفت. سازگارایی که می‌توانست از فرهنگ و تمدن مردم ایران در برابرِ صهیونیست‌ها بگوید. کدام ایرانی تجاوزِ آشکار به وطنش را تایید می‌کند؟! جایِ سوال است. اکثریت مطلق ایرانی‌ها پای ایران ایستادند. حکومت‌ها می‌آیند و می‌روند. اما ایران می‌ماند.