شهرِ خالی از سکنه

در روز هفتم نوامبر، اتفاق خجسته‌ای برای ایران رخ داد. در ۴۳امین مجمع عمومی یونسکو، منشور کوروش به صورت رسمی به عنوان نخستین اعلامیه حقوق بشر و نماد آزادی، عدالت و کثرت‌گرایی فرهنگی در جهان شناخته شد.
‏
پیشنویس قطعنامه مجمع عمومی یونسکو توسط سه کشور ایران، تاجیکستان و عراق مطرح شد و به تصویب اکثریت رسید.
‏البته اعلامیه جهانی حقوق بشر در منشور سازمان ملل متفاوت با منشور کوروش است. اما مفاد آن در تحولات مربوط به حقوق بشر و رواداری در طول تاریخ اثرگذار بوده است.

اکنون کوروش کبیر بیش از گذشته در فراسوی تنوع زبانی، قومی و فرهنگی یک سرمایه معنوی و نماد ارزشمند برای اکنون ایران است.

نوشته: علی افشاری ‏

وزارت خارجه اسلوونی در بیانیه‌ای اعلام کرد: ممنوعیت واردات کالاهای تولید شده از شهرک‌های غیرقانونی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین، پاسخی ضروری به وضعیت انسانی و امنیتی در غزه است.

دولت اسلوونی پیش‌تر در بیانیه‌ای اعلام کرده بود که واردات، صادرات و انتقال سلاح به مقصد اسرائیل یا از مبدأ سرزمین‌های اشغالی ممنوع است.


نکته : خبرِ تحریم‌ کالاهای اسرائیلی خوشحال کنندست. دنبال کردنِ خبر به چه درد می‌خوره؟ وقتی اغلب اوقات دنبالِ اخبار بد و تحریک کننده هستیم. چه خبری مهمه؟ هیچ گشایشی در ایران اتفاق نیفتاده بعد از همبستگی علیه تجاوزِ اسرائیل به خاک ایران. تو رمان دمیان اثر هرمان هسه ، وقتی شخصیت اول رمان، به سمت چیزهایی که دوست داشت حرکت میکرد، به آنها می‌رسید. زندگی هم همینه. دورانِ گذار و ایران. حقیقت منو دوست داره. به سمتم می‌یاد.

سودمندیِ فرهنگ و تمدنِ ایران

موضوعِ ایران، این میهنِ شوربخت در فرجام جای دارد. ایرانِ ما، در تاریخ بشری، آن اندازه تاثیرِ سودبخش داشته که دنیایِ بی‌ایران برای آدمیان قابلِ تصور بلکه قابلِ تحمل نیست. اما دنیایی که فرهنگ ایران در آن مجالِ رشد و حرکت نیابد، دنیایی که در آن تمدنِ پر بار ایران، در کشمکشِ جاذبه‌های انیران مورد تهدید باشد با دنیایی که دیگر حضورِ ایران در آن احساس نشود، چه تفاوت دارد؟

جملات بالا از شهید پروانه فروهر است.

در جریانِ جنگ دوازده روزه اسرائیلِ جنایتکار و تروریست به خاک ایران، بدونِ نژادپرستی مردم ایران ثابت کردند که فرهنگ و تمدن دارند. نمی‌خواهند انسجام ملی از بین برود. برغم نارضایتی کامل از حاکمان و وضعیت موجود، پایِ ایران ایستادند و گولِ جریانات و رسانه‌های ضد ایرانی را نخوردند. متانتِ مردم ایران قابل ستایش است. در زمانی که ممکن بود هرج و مرج ایجاد شود. دو وطن‌فروش به نام‌های علیرضا نوری‌زاده و محمدمحسن سازگارا که متاسفانه از تجاوزِ اسرائیل به ایران، حمایت کردند، در تلویزیون ایران‌فردا می‌گفتند: دستگاه بوروکراسی کشور در جریانِ جنگ دوازده روزه خوب عمل کرد. دولت مسعود پزشکیان و وزارت‌خانه‌ها کار را جلو بردند. امنیت کشور حفظ شد؛ در زمانی که تهرانی‌ها به سمت شمال مسافرت کردند. تامین امنیت مردم و خدمات قطع نشد. سازگارا علیرغم حمایتش از تجاوز اسرائیل، نتوانست دروغ بگوید و از این بابت که ایران زمین نخورد، نمره قبولی به دستگاه بوروکراسی کشور داد. سازگارا با بزرگ‌نمایی قدرت اسرائیل، دفاعِ ایران را نادیده گرفت. سازگارایی که می‌توانست از فرهنگ و تمدن مردم ایران در برابرِ صهیونیست‌ها بگوید. کدام ایرانی تجاوزِ آشکار به وطنش را تایید می‌کند؟! جایِ سوال است. اکثریت مطلق ایرانی‌ها پای ایران ایستادند. حکومت‌ها می‌آیند و می‌روند. اما ایران می‌ماند.

کدام تغییر؟

پزشکیان و معاونش عارف از تغییر کردن رویه‌ها در کشور گفتند. مسعود پزشکیانی که به هیچ کدام از وعده‌هاش مثل رفع فیلترینگ تا این لحظه عمل نکرده. تغییرات اساسی؟! کدام تغییر؟

پزشکیان: نباید عده‌ای فکر کنند عقل کل هستند

رئیس جمهور شرط بهره‌گیری حداکثری از توانمندی‌های کشور و منطقه را حضور همه قشرها و آحاد جامعه در میدان عنوان کرد و گفت: نباید عده‌ای فکر کنند که عقل کل هستند و همه چیز را فقط آنها به شکل صحیح می‌فهمند؛ باید همه مردم فارغ از جنس، زبان، ‌ مذهب و قومیت فرصت نقش‌آفرینی موثر در رفع مشکلات کشور و حرکت در مسیر عزت و سربلندی این آب و خاک داشته باشند. / ایرنا

تو اسامیِ وطن‌فروشان و حامیان تجاوز اسرائیل به خاک ایران، از علیرضا نوری‌زاده کثافت تا مهدی نصیری مدیرِ سابق روزنامه کیهان، تا ربع پهلوی مزدور و مریم رجوی تروریست . بینِ اسم‌ها امید شمس هم هست که او را شاعر می‌شناسم. شاعری با ادعای دفاع از حقوق بشر. امید شمس زمانی در یکی از شعرهایش نوشته بود: "دوست داشتم ژان لوک گدار بشم . ژان لوک گدارِ بی‌وطن ". البته بی‌وطنی گدار از اساس با امید شمس فرق داشت و دارد. گدار همیشه از مخالفان اسراییل بود. و در فیلم‌هایش مثل موسیقی ما و در ستایش عشق، با ابزارِ سینمایی به اسراییل واکنش هنری نشان میداد.

با این اینترنت کند. پناه و پناهگاه. هنگام خواندن خبرها درباره تجاوز اسرائیل به خاک ایران، نمی‌تونم جلوی اشک‌هامو بگیرم. جای جایِ ایران از تهران تا شهرهای کوچک و بزرگ، زخمی و شهید داشتیم. به کدامین گناه؟ کودکان و نوزادها هم شهید شدند. کسی تو ایران شک داره که اسرائیل جنایتکار، وحشی، نژاد پرست و اشغالگره؟! می‌خوام از نگاهِ عاطفی بیرون بیام. صداو سیمایی که متاسفانه عملکرد افتضاحی داشته.
رنجی که می‌کشیم. فشار و اضطراب.
از نامِ خدا زیاد سواستفاده شده، اما خدا تو فطرت من هست، دعای صلح می‌کنم برای ایران و ایرانی. خدایِ ایران نگهدارِ ماست. مراقبت و نگهداری از ایران و جان‌هایِ ایرانی.

امروز دشمنی اسرائیل با ایران تثبیت شد.
صهیونیسم از بدو تاسیس تا الان ماهیت جنایتکار و ویرانگر داشته است!

آنها برای آرامش خود یک دنیا را به آتش کشیده و‌افراط‌گرایی مبتنی بر بنیادگرایی یهودی و ایدئولوژی التقاطی و ارتجاعی را ترویج داده‌اند. آنها سیاست آمریکا را هم به گروگان گرفته‌اند.

اینها ابایی ندارند که شهرهای ایران را مانند نوار غزه ویران کنند. ملت ایران باید هوشیار باشد.

لحظه مهم تاریخی است. ایرانیان در طول تاریخ پای عزت ‌‌استقلال کشور و مقابله با تهاجم خارجی ایستاده‌اند.

ادعاهای نتانیاهو برای توجیه جنگ بی‌اساس است! حمله اسرائیل تجاوز است نه دفاع مشروع.
● علی افشاری. استاد دانشگاه در آمریکا

سریال‌های شبکه خانگی را بدلیلِ سانسور دنبال نمی‌کنم. اما تاسیان سریالی بود که از نظرِ طراحی و کارگردانی ، از ابتدا میشد آنرا دید. همین که سریالی به چشم‌های ما احترام می‌گذارد. ساختنِ کاراکترِ بهرام بیضائی در شب شعرِ گوته، تصویر کردنِ عباس کیارستمی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و اشاره به نامه سه امضایی به محمدرضا شاه و نشان دادنِ تصویرِ داریوش فروهر در میتینگی در دانشگاه، عالی در سریال تاسیان ، تصویر شده بود. ظلم بزرگیه که سالها به فیلم " کاناپه" از کیانوش عیاری اجازه نمایش و اکران عمومی ندادند و میلیاردها تومان به صاحب اثر ضرر زدند. کاناپه‌ای که زنانش بدونِ روسری، با کلاه‌گیس در فیلم بازی می‌کنند. در تاسیان نیز زنان با کلاه‌گیس و موی مصنوعی تصویر شدند.

گذشته را نباید حمل کرد. تو سریالِ در حالِ پخش" تاسیان" از شبکه سانسورِ خانگی، جمله گل‌درشت: ما مسلمان هستیم را می‌شنویم که طی نیم قرن اخیر، بارها گفته شده. یادِ نامه فریدون رهنما افتادم که به پدرش نوشته بود: ما مسلمان نیستیم. نه شرقی هستیم و نه غربی. همان رهنمایی که در میان‌نویس فیلم اصلن درک نشده‌اش" پسر ایران از مادرش بی‌اطلاع است "، سخنِ " رنه گروسه" شرق شناس را می‌آورد:
رنه گروسه می‌گوید ایران آستانه مغرب زمین است و نیز آستانه مشرق زمین. و پُلی‌ست میانِ این دو.
فریدون رهنمایی که خانوادش دسته‌جمعی کشف حجاب کردند. پدرش زین‌العابدین رهنما آخوند بود که تفسیرِ قرآن می‌کرد و کتاب درباره حسین‌بن علی نوشته بود. پدر رهنما اولین کسی بود که رمان بوف کور از صادق هدایت را بصورت پاورقی در روزنامه‌اش " ایران " چاپ‌کرد.
رهنما عمیقا آگاه به وضعیت دورانِ گذارِ ما بود. کشور ما فرهنگ ما ، با یک نوع در هم ریختگی ارزش‌های گذشته و فرهنگی و شکل نگرفتنِ ارزش‌های امروزی رو به روست. زمانه تغییر کرده. ارزش‌های امروزی شکل گرفته. هرچند تعصب هنوز وجود دارد. چقدر میتینگ کوچک طرفدارانِ آخوند کرواتی " علی شریعتی" در سریال تاسیان به کارگردانی تیتا پاکروان، زشت بود. کارگردانی خوب بود. شعارهای میتینگ علی شریعتی که دین را چاق و چله کرد و دین را متاسفانه واردِ عرصه عمومی کرد زشت بود. امروز کسی علی شریعتی نمی‌خواند. با تاکید زمانه تغییر کرده. آمیختنِ گذشته و حال. لحظه حال که تنها زمانِ واقعی است. ایران کیست ایران چیست؟ ایرانی بودن کافی نیست.

شعری از فریدون رهنما

بگذار قانون بیافرینند
بگذار من و تو را از هم جدا کنند
بگذار من و تو را هر یک بر درختی بیاویزند

نمی‌دانند آنها
نمی‌دانند که شاخه‌های آن درختانی که شاهد مرگ ما بودند
چگونه از بالای سر من و تو از بالای گورها
به هم خواهند پیوست

بگذار
به ما دشنام گویند
به عشق ما و شهیدان ما
نمی‌دانند آنها
نمی‌دانند دل های ما را که از سینه‌هامان برکندند

کلبه‌های گرم مردم را ضربان می‌بخشد
و دیگر خواب شب را از آنان خواهد ربود

بگذار
اما با شلاق‌های عشقمان
روزی تادیبشان خواهیم کرد